Έχουμε περάσει πολλά ανά τους αιώνες για να είμαστε στην θέση να μπορούμε να επιλέγουμε. Τελικά ίσως οι πολλές επιλογές που έχουμε να μας έχουν φέρει σε δύσκολη θέση αναμονής μπροστά σε αμέτρητα σταυροδρόμια. Εκεί κάπου έρχεται ο φόβος να μας χτυπήσει την πόρτα. Ποιό δρόμο να ακολουθήσω; Ξέρω τί με περιμένει ή όχι; Τί θέλω τελικά; Και πνίγονται οι σκέψεις σε έναν ωκεανό διλημάτων χωρίς αρχή μέση και τέλος. Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι άνθρωποι που βλέπω έρχονται σε αυτή την θέση.
Τελικά όμως δεν μπορούμε να ξέρουμε τί μας περιμένει στο μέλλον. Όλες οι αποφάσεις που παίρνουμε βασίζονται περισσότερο στο ένστικτο παρά στην λογική γιατί τις ποιό πολλές φορές οι πιθανότητες δεν μας αφήνουν να προβλέψουμε. Είμαστε όμως ελεύθεροι να αισθανθούμε και να πιστέψουμε. Να πιστέψουμε στην καρδιά μας που χτυπάει δυνατότερα όταν οραματιζόμαστε πώς θέλουμε να είναι η ζωή μας. Πιστεύω πως οι απαντήσεις βρίσκονται όλες μέσα μας και εκδηλώνονται σε συχνότητα που δεν αναγνωρίζουμε εύκολα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ταλέντο και η τόλμη τους επιβραβεύεται. Κάποιοι άλλοι μετά τα πρώτα χαστούκια κάθονται στα αυγά τους και μαθαίνουν καλύτερα μαθηματικά. Μήπως και με την πολλή γνώση, βρούνε την μυστική φόρμουλα που κάνει το μέλλον σίγουρο και τους φόβους μας άκακους. Θλίψη…
