κατά της λήθης

Μου στείλανε αυτές τις ημέρες του πένθους ένα e-mail που περιείχε αυτή την οπτική γωνία κάποιου που δεν γνωρίζω.

Οι ιδέες έχουν μεγάλη αξία και πρέπει πάντοτε να αποδίδονται σε αυτόν που τις συνέλαβε. Πέραν αυτού θαυμάζω την δράση σε όποιον έχει την αυτοπειθαρχία να την εξασκεί και στην προκειμένη περίπτωση μεταφέρω το απόσπασμα όπως το έλαβα:

—————————————————————————-

“Παράθεση κειμένου από forum

«Στην πρώτη μου φωτιά πήγα στα 15 μου χρόνια.
Από τότε έχω 22 χρόνια ουσιαστικής (από τα οποία τα 11 επίσημα σε σωματείο) εθελοντικής συμμετοχής.Έχω αναπτύξει μία τελείως δικιά μου θεωρεία σχετικά με την “επέμβαση” του ανθρώπου στην φύση.Πιστεύω ότι κάθε προσπάθεια επηρεασμού του περιβάλλοντος (θετική ή αρνητική) είναι μέρος της ματαιοδοξίας του ανθρώπου ότι μπορεί να υπερβεί την φύση και να ζήσει για πάντα.
Ότι και να κάνουμε, πάλι θα έρθουν παγετώνες, πάλι θα εξαφανιστούν είδη χλωρίδας και πανίδας, πάλι θα γίνουν σεισμοί κλπ.Το μόνο που καταφέρνουμε να κάνουμε είναι απλά να τα επιταχύνουμε ή να τα επιβραδύνουμε.
Ο πανικός που μας πιάνει είναι ο πανικός της ματαιοδοξίας να μην χαθεί το δικό μας είδος.Όσο για την εθνική καταστροφή, αυτή υπάρχει μόνο στους δημοσιογράφους. Αυτοί είναι η εθνική μας καταστροφή.Πολύ απλά αν το Σεπτέμβριο τα σχολεία Αττικής, Θεσσαλονίκης κλπ και τα εθελοντικά σωματεία αφιέρωσουν μία εβδομάδα σε αναδάσωση, το πρόβλημα λύθηκε.
Απλά δεν επιθυμούμε, ούτε και εμείς οι ίδιοι να λυθεί. Όταν μιλάω για επιθυμία αναφέρομαι σε έμπρακτη εθελοντική συμμετοχή.Ευχαριστώ που σας κούρασα.»”

Όποιος και αν είσαι, σε ευχαριστούμε …

Συμφωνώ με τον φίλο μας. Τελικά, ίσως να είμαστε σκυλιά που γαβγίζουν και δεν δαγκώνουν. Air condition, τηλεόραση, καναπές, οθόνες παντού, delivery. Έχουμε κλείσει την πόρτα στην πραγματικότητα, έχουμε ταυτιστεί με τον μικρόκοσμό μας. Ξέρουμε πως ένας λόγος είναι ο υπερπληθυσμός της πόλης. Η πόλη μας εξασκεί βία την οποία, πότε μεταφέρουμε στους συνανθρώπους μας σαν βία πάλι και πότε, την καταπίνουμε και μας πέφτουν τα μαλλιά. Όπως και να έχει κανείς μπορεί και πρέπει να είναι κυρίαρχος μόνο της προσωπικής του συνείδησης και να πράττει σαν άνθρωπος. Τιμώντας δηλαδή τον λόγο του.

Επίσης επειδή είμαστε άνθρωποι, ο πνευματικός μας διασκελισμός μας είναι μικρός. Θα τιμήσω τον λόγο μου και θα υιοθετήσω την αντιμετώπιση που έχει ο φίλος μας για την ζωή συμμετέχοντας στην συγκέντρωση της Κυριακής (08/07/07) μπροστά στην βουλή στις 7.00 το απόγευμα.

Βρισκόμουν σε ένα πρόγραμμα καταμέτρησης των κόκκινων ελαφιών στην Πάρνηθα. Πήγαμε 2 φορές και θα πηγαίναμε ξανά και τον Οκτώβριο οπότε και θα ήταν περίοδος αναπαραγωγής. Προφανώς αυτό δεν θα γίνει. Είμαι διαθέσιμος όμως για οποιαδήποτε άλλη δράση μέσω της WWF.

Μικρά βήματα, μικρά και σταθερά. Μπορεί και να θυμηθούμε τι σημαίνει «άνθρωπος». Και αν ξεχάσαμε τελείως ας κινήσουμε να επαναπροσδιοριστούμε. Κι αν δεν δρουν όλοι τουλάχιστον ας γνωρίζουν και ας θυμούνται, γιατί τελικά η νόσος του αιώνα θα είναι η λήθη.