Πώς θα βγεί η Ελλάδα από το χάος; Πέρα από την λογική των ΜΜΕ για την εικόνα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η ουσία; δεν θα έπρεπε να έχουμε ένα όραμα για το μέλλον; δεν θα πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή; Και φυσικά δεν θα πρέπει όλα αυτά να τα κάνουμε όλοι μαζί;
Αλήθεια πρέπει. Πέραν αυτού όμως φαίνεται πως όταν όλες αυτές τις λέξεις τις ακούει το εκλογικό σώμα από το «πολιτικό σώμα» τότε γνωρίζει κανείς πως και η επόμενη τετραετία είναι χαμένη από χέρι. Οι λέξεις αυτές ακούγονται όσο επιφανειακές και κούφιες από τα στόματα των πολιτικών όπως όταν τις προφέρει ένας πωλητής, που προσπαθεί να πουλήσει ένα προϊόν χωρίς να πιστεύει σε αυτό, χωρίς να έχει ακούσει πρώτα τι θέλει ο πελάτης. Όταν ο πωλητής υποτιμά την νοημοσύνη του πελάτη, από το πρώτο δευτερόλεπτο. Και πραγματικά πόσο συχνά βρισκόμαστε στην καθημερινότητά μας αντιμέτωποι με την συμπεριφορά αυτή.
Με τον τρόπο αυτό οι όμορφες αυτές λέξεις χάνουν την αξία τους. Ο κόσμος γελάει απ’έξω και κλαίει από μέσα. Ο καθένας θα μείνει πάλι μόνος του χωρίς καμμία υποστήριξη από το κράτος για ακόμα τέσσερα χρόνια.
Πρέπει να θυμόμαστε όμως πως οι πολιτικοί προέρχονται από το σύνολο της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει πως η υποκρισία αυτή βρίσκεται μέσα μας. Τα παιδιά των ανθρώπων μαθαίνουν να την δέχονται όταν οι γονείς βρίζουν τα κόμματα (τα γνωστά) αλλά τελικά πηγαίνουν και τα ψηφίζουν. Υπάρχει η προσδοκία τα παιδιά (οι νέοι πολίτες δηλαδή) να αποδίδουν για μία εβδομάδα μετά από 18 χρόνια ζωής (λόγω πανελληνίων εξετάσεων) και αν αποτύχουν, γίνονται δέκτες απογοήτευσης και αφόρητης πίεσης από τους γονείς. Οι γονείς όμως είναι εκείνοι που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη εδώ και τριάντα χρόνια κάθε 4 χρόνια αλλά η αποκάλυψη της αποτυχίας αυτής, δεν είναι ούτε ξεκάθαρη, ούτε μετρήσιμη.
Αρκεί κανείς να μην βλέπει όμως μοιρολατρικά της κατάσταση της πολιτικής αλλά τουλάχιστον να επενδύει λίγο χρόνο για την παρακολούθηση των πραγμάτων σαν πρώτο βήμα. Αργά ή γρήγορα ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι. Μόνο ο θάνατος θα φέρει την αναγέννηση στα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα. Οι σύγχρονη πολιτική είναι η διαδικασία συνεχούς πειθούς των πολιτών ότι όλα πάνε καλά αλλά θα μπορούσαν να πηγαίνουν και καλύτερα. Η αλήθεια όμως είναι πως είμαστε – στην πραγματικότητα – σχεδόν νεκροί.
