Οι πολιτικοί κολυμπάνε στην απάτη, οι πολίτες κολυμπάνε στη λήθη. Σήμερα οι μπλέ ισχυρίζονται πως οι πράσινοι οι οποίοι ισχυρίζονταν πως οι μπλέ λέγανε ψέματα στους πολίτες τελικά λέγανε αυτοί ψέματα με αποτέλεσμα τα κανάλια να έχουν κάτι να λένε, οι πολιτικοί να έχουν κάτι για να φωνάζουν και οι πολίτες να έχουν κάτι για να κοιτάζουν στην μεγαλούπολη, όταν ανάβουν την τηλεόραση για να φάνε μόνοι τους και να έχουν κάτι για παρέα.
Πάντοτε, ότι και κακό να συνέβαινε, σκεπτόμουν πως αυτή είναι απλώς μια περίοδος και όταν θα περάσει θα έρθει εκείνη η ωραία στιγμή και η άλλη ωραία στιγμή. Για να γεννηθεί η ελπίδα όμως το μέλλον έστελνε πάντοτε σημάδια. Σε συλλογικό επίπεδο, δεν βλέπω τίποτα στο μέλλον που να προοιωνίζει κάποια θετική εξέλιξη. Ένα νέο πολιτικό σύστημα, κάποιος τρελός να μας παρασύρει όλους, μια εξέγερση,… κάτι. Αλλά τίποτα.
Όταν δεν υπάρχει ελπίδα πώς θα υπάρχει όραμα; Έστω ένα σχέδιο για το μέλλον. Ένα βρομοπλάνο ντε ! Αν δεν υπάρχει αυτό, ποιος είναι ο προορισμός μας;
Ποιος είναι ο προορισμός μας; (άραγε..)
