Μιά σκύλα με σάπια δόντια και σοφό βλέμμα. Μιά παλιόγρια που από τους πολλούς βιασμούς και τις κακουχίες το έριξε στο ωμό και ανούσιο sex. Και τώρα στα μάτια της διακρίνεται η αυτοκαταστροφική της διάθεση. Τρώει τις ψυχές των ανθρώπων και παχαίνει. τους πέρνει μια π…α και τους κρατάει κοντά της για παρέα. Για να αισθάνεται έστω και ψέυτικη αγάπη. Ξέρει όλα τα κόλπα. ανοίγει τα βρόμικα σκέλια της και μιά ανεξήγητη μαγεία γοητεύει όσους ποθούν τον εύκολο δρόμο.
Πώς θα φύγουμε όλοι από αυτήν την καταραμένη πόλη;
Written by Panos Dramitinos
Born in Athens 1st March 1977. Have lived for 35 years and its been ok....
bioskaipoliteia
Εγώ πάντως πετώντας φίλε!Καλησπέρα
Anonymous
Φίλε σε βλέπω σε σύγχυση.Εναπόθεσε τις ελπίδες σου στις αισθήσεις…Η μαγκιά είναι να φτιάξεις τον κόσμο σου δίπλα σε αυτόν που αρνιέσαι. Άστον να νομίζει ότι εισαι ακίνδυνος….να περνάει τη μεταφυσική σου ανατριχίλα για σύμπτωμα της μόνιμης γρίνιας που συφιλιάζει τη ράτσα μας, στη λούμπα που μας σπρώχνουν κάθε στιγμή να πέσουμε… κανάλια εφημερίδες μπαλκονοαποβράσματα…Οι αισθήσεις λοιπόν η μόνη σωτηρία…Η κάθε στιγμή κρίνεται με τα κριτήρια της στιγμής εκείνης… οι άναρθρες κραυγές που συνοδεύουν τον οργασμό της γυναίκας που για σενα και για μένα ίσως είναι η μουσική που εκφράζει τη συνισταμένη όλων των συμπαντικών ήχων, την πρώτη έκφραση μουσικής πανδαισίας του πρωτάνθρωπου.Αυτή τη στιγμή πανω από 5 δισ. γήινων κατοίκων θεωρεί καλό λόγο για να στείλει τη γυναίκα στην πυρά…Αυτό που βλέπεις εσύ δεν το βλέπει κάποιος άλλος…. ας αρχίσουμε από την όραση. Άραγε οι τάφοι είναι χωνευτήρι σάρκας, οργανικό λύπασμα του πλανήτη ή αρχή για ένα ταξείδι για το σύμπαν ή ένα μαρμάρινο βιβλίο από αναμνήσεις που ξεφτάνε ή ο θλιβερός ή ο ένδοξος επίλογος ενός αφυδατωμένου τίποτε, μιας διαδρομής 70 – 80 χρόνων και συμβολής στην υπέροχη ομάδική δουλειά όλου του δίποδου και άτριχου γένους στην καταρράκωση της υπόληψης ενός πλανήτη…Υπάρχει ένας μαγικός κώδικας μιας συμπαντικής σύλληψης…κάποιες δεκάδες dealers θεϊκής πεμπτουσίας περάσανε το τελευταίο εκατομύριο χρόνια, που εμείς τους προβιβάσαμε σε θεούς ή προφήτες. Περαστικοί ιδεολογικοί desperados…Τι κάνανε? Μας φορτώσανε με νόμους για να αισθανόμαστε με την φυσιολογική καταπάτησης τους αμαρτωλοί και μετά να έρχονται να μας συγχωρήσουν…. κουφάλες.Λες καπου ότι χαίρεσαι το φαϊ που τρως….πάμε στη γεύση…. οι αισθήσεις που λέγαμε. Πως μπορεις να εκτιμήσεις κάτι αν δεν το χάσεις πρώτα… εσύ πρέπει κάποτε να βρέθηκες μπρος σε άδειο ψυγείο για αρκετο διάστημα. Η γεύση ωγαίνει από το κρύο φαγητό….ποιος το ξέρει αυτό… να παίρνει η κάθε μπουκιά προοδευτικά καινούργια αρώματα όπως ζεσταινεται μεσα στο στόμα μέχρι να φτάσει στους 36,5 βαθμούς. Στο πολύ υπάρχει δυστυχία, στο λίγο σπάνια…Πάμε στην όσφρηση… εδώ βλέπεις φάτσες που λες και μόλις εχουν θάψει κάποιον…. ακόμα και μπρος στην οπιούχα μυρωδιά ενός καθαρού γυναικειου( χωρίς τόνο αφού θα πρέπει σε κάθε φωνήεν να είχε και ένα τόνο…) κορμιού. Τι δυστυχία …στην αίσθηση με τις ψιλότερες συχνότητες… ποτέ δεν πήρε τη θέση της στο φάκελο που γράφει απ’ έξω ΕΥΤΥΧΙΑ.Καλά για την αφή τι να πω… για τα πληκτρολόγια δεν λέμε ” αυτό ειναι από βελούδο, ή αυτό είναι από γυαλόχαρτο”…όλα ίδια ειναι.Πάει και η χειραψία που είχες την ευκαιρία επικοινωνείς. Τώρα χρησιμοποιούμε άλλα κόλπα….Φίλε οι άνθρωποι παραπονιούνται για τα στραβά που ρους τυχαίνουν, για τα καλά όμως σπάνια μιλάνε.Γίνε εσύ η εξαίρεση και αυτοί που σε διαβάζουνε.Η ζωή είναι από μέρες φτιαγμένη. Κάθε βήμα είναι παντοτινό, δεν μπορείς να το πάρεις πίσω. Δες το φως της αυγής που χύνεται…Ψάχνεσαι και είσαι σε καλο δρόμο…ΠΡΟΑΝΘΡΩΠΟΣ.
oligon_vlamenos
Προάνθρωπε, σοφά τα λόγια σου και η διαύγεια με την οποία προσεγγίζεις τα πράγματα. Μεστωμένες ιδέες που έχουν καλλιεργηθεί μέσα από την κούραση που προκαλούν οι ατέρμονες συζητήσεις για τα κοινά. Κάποτε ενθουσιαζόμουνα όταν έβλεπα θυμωμένους ανθρώπους οι οποίοι συνειδητοποιούν τις παγίδες της πραγματικότητας. Τώρα συνήθισα. Ίσως επειδή πέρασα αυτό το στάδιο και προσπαθώ να βγάλω νόημα (όχι συμπέρασμα) κοιτόντας τα πράγματα όσο ποιό σφαιρικά γίνεται. Να διαμορφώσω την δική μου ζωή έτσι όπως πιστεύω μέσα από συνεχή μελέτη και συνειδητότητα. Προτιμώ κι εγώ όμως, όπως βλέπω κι εσύ, να μοιράζομαι και να συζητάω γιατί έτσι υπάρχει αμοιβαία βοήθεια στην σκέψη. Να είσαι καλά που με βοήθησες σήμερα, να σκεφτώ λίγο περισσότερο.
Anonymous
Ο θυμός είναι κακός σύμβουλος Πάνουουους!…Η Αθήνα δίνει πολλά στον κόσμο…ίσως χρειάζεσαι μια αλλαγή, αυτό δεν είναι κακό…μια μέρα ίσως να είσαι και ευγνώμον σε αυτό που τώρα χλευάζεις και να θέλεις να γυρίσεις πίσω να το αγκαλιάσεις! Αλλά δεν βαριέσαι, χαμογέλα και θα βρεις τον δρόμο…Ίβους ΥΓ:Πάντως μου άρεσε οι ποιητικότητα του λόγου σου, συνέχισέ το! 😉