Και οι δύο αυτές ιδιότητες (ολισθήματα;) του ανθρώπου – βλέπε την προηγούμενη καταχώρηση – δεν είναι όπως μπορεί να συμπεράνει κανείς ιδιότητες οι οποίες μπορούν να καταπολεμηθούν όταν η προσωπικότητα του ανθρώπου έχει ήδη διαμορφωθεί.
Υπάρχουν κέντρα αποφάσεων σε κάθε χώρα τα οποία στηρίζονται σε αποφάσεις ανθρώπων και στρατηγικές ομάδων ανθρώπων με κοινές προθέσεις και όραμα για τον κόσμο. Για να αλλάξουν οι προθέσεις των ανθρώπων και κατ’επέκταση οι συλλογικές τους στρατηγικές, θα πρέπει να ασκηθεί επιρροή στην προσωπικότητά τους. Οι αξίες «κλειδιά» όμως που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στις προσωπικότητες των ανθρώπων «κλειδιά» του μέλλοντος, μπορούν να ενσωματωθούν μόνο σε μία τρυφερή ηλικία οπότε και διαμορφώνεται στον άνθρωπο η ευθυκρισία και γενικότερα η αίσθηση του σωστού και του λάθους.
Κάποτε, η προσωπικότητα των παιδιών επηρεαζόταν από την οικογένεια, το σχολείο και τους φίλους. Θα είχε ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς, ποιοι είναι σήμερα οι παράγοντες που διαμορφώνουν την προσωπικότητα των παιδιών. Θα έλεγε κανείς πως η προσωπικότητά τους (ως δέκτης μηνυμάτων) διαμορφώνεται από τους «πομπούς» μηνυμάτων με τους οποίους το παιδί έρχεται σε επαφή. Ο καθένας φυσικά έχει τις δικές του απόψεις και μακάρι να είχε και την αποφασιστικότητα να τις μοιραστεί μαζί μου. Οι δικές μου παρατηρήσεις επικεντρώνονται στους εξής πομπούς μηνυμάτων: Την οικογένεια, το σχολείο, τους φίλους, το internet και την τηλεόραση. Η τηλεόραση περιέχει δύο υποκατηγορίες: τα προγράμματα και τις διαφημίσεις. Οι παράγοντες καθαυτοί δεν παρουσιάζουν τόσο ενδιαφέρον όσο το ποσοστό επιρροής που ασκούνε στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου.
Έχω την αίσθηση πως η συλλογιστική αυτή έχει πολύ ζουμί προσεχώς, οπότε σταματάω εδώ και συνεχίζω το ταξίδι μία άλλη ημέρα…
Georgia Maltezou
Χωρίς να θέλω να παραπλανήσω τον συλλογισμό σου να υπενθυμήσω οτι τα παιδιά της επαρχίας που παίζουν μπάλα και κάνουν ποδήλατο στις αλάνες δεν ενδιαφέρονται και τόσο ούτε για τηλεόραση, ούτε για κατανάλωση. Η πόλη είναι πολύ περισσότερο που εγλωβίζει τα παιδιά στην τηλεόραση, οπότε στον καταναλωτισμό και στην σύγχηση των αξιών και των ηθών και δημιουργεί τα αυριανά ασυνείδητα ρομποτάκια. Χωρίς βέβαια να είναι απόλυτο αυτό. Πάντως η κουβέντα έχει τρελλές προεκτάσεις, και αν είναι και λίγο ασαφές το τι στερημένα παιδιά, ή νεόπλουτα, ή ακαλλιέργητα, ή οτιδήποτε ήταν οι σημερινοί μετριοπαθής ενήλικοι, το τρομακτικό είναι τι ενήλικοι θα γίνουν τα σημερινά παιδιά. Οι ελπίδες λένε ευσυνείδητοι σωτήρες, και οι φόβοι λένε ακόμα πιο μετριοπαθή κοιμισμένα αυτιστικά ρομπότ.
Proanthropos
…εκεί είναι το δράμα, αγαπητή Γεωργία, μπορούμε πιο εύκολα να προβλέψουμε την εξέλιξη του μετά-ανθρώπου που μεγαλώνει εμβαπτισμένος στην πληθώρα των ιών που αναδύονται από τη ζέχνουσα άσφαλτο της πόλης, παρά του ίδιου όντος που μεγαλώνει στον μεσαίωνα της επαρχίας blended με πολύ προχωρημένα στοιχεία τρόπου κακέκτυπης ζωής προερχόμενης από τις ” μικροκοιτίδες πολιτισμού !!!!” αλλιώς “πόλεις”….αυτές είναι διαπιστώσεις. Ποιά άραγε θα είναι η άμυνά μας στην γενική μετάλλαξη;