Για τα Πανεπιστήμια…

Κουζουλοί γαρ, δεν καταλαβαίνουν ούτε οι πολίτες, ούτε και η πολιτεία τα στοιχειώδη για την επίλυση του προβλήματος των πανεπιστημίων.

Ουσιαστικά, νοσούμε από την κορφή ως τα νύχια. Το σύστημα αποτελείται από τους εξής παράγοντες. Τους ψηφοφόρους, την πολιτεία, την διοίκηση των πανεπιστημίων και τέλος τα παιδιά. Οι ψηφοφόροι ψηφίζουν τους διαχειριστές του χρήματος και των αποφάσεων, δηλαδή εκλέγουν την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αποφασίζει, νομοθετεί και εφαρμόζει. Η διοίκηση των Πανεπιστημίων ανταποκρίνεται στην υποχρέωση για την εκπαίδευση των φοιτητών σε συνδυασμό με τις οδηγίες της πολιτείας, και οι φοιτητές μαθαίνουν και πίνουν μπύρα.

Αν θεωρήσει σαν δεδομένο όμως κάποιος πως όλοι οι παράγοντες που αποτελούν το σύστημα είναι διεφθαρμένοι μέχρι το κόκαλο (εκτός από τους φοιτητές), τότε όλα μαγικά αποκτούν νόημα.

Οι ψηφοφόροι ψηφίζουν βάσει προσωπικού οφέλους και όχι το κοινό καλό. Γενικά ικανοποιούνται για το ένα ζήτημα που τους απασχολούσε και βλαστημούν την ίδια την κυβέρνηση που ψηφίσανε για όλα τα υπόλοιπα.

Η κυβέρνηση και γενικώς όλες οι κυβερνήσεις ασκούν πολιτική με στόχο την επανεκλογή, το προσωπικό οικονομικό όφελος και της προσταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κοινό καλό δεν υπάρχει πουθενά στην εξίσωση ή τουλάχιστον τα κόμματα (δύο μικρές ομάδες ανθρώπων σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας) έχουν τελείως διαφορετική άποψη για το τι εστί κοινό καλό.

Οι διοικήσεις των πανεπιστημίων (και πολλοί καθηγητές) χορεύουν μεταξύ προσωπικού οφέλους, κομματικοποίησης, υποχρεώσεων και ματαιοδοξίας. Το κοινό καλό δεν φαίνεται ούτε με το κιάλι σαν πρωτεραιότωτα.

Τα παιδιά (μεγάλη μερίδα)τα οποία βομβαρδίζονται από μικρή ηλικία με ξένα όνειρα και ιδανικά, φτάνουν γυμνοί από έμπνευση στο πανεπιστήμιο το οποίο ακολουθούν υπηρεσιακά.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η ευτυχία έχει συνδεθεί με τον πλούτο, ο πλούτος με την εργασία, η εργασία με το πτυχίο, το πτυχίο με το πανεπιστήμιο και το πανεπιστήμιο με το διάβασμα από μικρή ηλικία.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι στο σύστημα, είναι πρωτίστως ψηφοφόροι. Γι’αυτό και παίρνουμε καθημερινά, ακριβώς αυτό που μας αξίζει! Το πανεπιστήμιο δεν έχει πρόβλημα. Πρόβλημα έχεις εσύ μαλάκα που αντί να περάσεις λίγο χρόνο να παίξεις μπαλίτσα με το παιδί σου και να του μάθεις δυο πράγματα για τον πλανήτη, αγωνίζεσαι να βρεις την ευτυχία έτσι όπως στην δείξανε και όχι έτσι όπως την ονειρεύτηκες εσύ.